عالیجنابان حوصله منتقدین را ندارند

فکر می کنم رییس جمهور محترم در همین شش ماه اخیر به اندازه ی کل روسای جمهور قبل، از انتقاد و منتقدین، حرف زده و انتقاد کرده است! و جالب است؛ وقتی عصبانی می شوند چنان حرف های عجیبی می زنند که از یک خطیب توانمند بعید می نمایاند! 

هنوز چیزی از عمر دولت شان نگذشته که چنین صبر و طاقت شان طاق شده است! و اساسا" به نسبت رییس جمهور قبل هنوز کسی چیزی نگفته است!! احتمالا" موج خودجوش "متشکریم" ها تصور و تصویری کاذب از مسوولیت برای عالیجنابان صاحب منصب، ایجاد کرده و ظاهرا" فراموش کرده اند قرار گرفتن در چنین جایگاهی لاجرم انتقاد را هم به همراه خواهد داشت!

 

دیروز بعد از اعلام جرم سخنگوی دولت برای مستند تصویری " من یک روحانی هستم" تحریک شدم مستند را ببینم! بعد از دیدن مستند بهت زده شدم! متحیر شدم که دولت حضرات کارکشته، روی چه چیزهایی حساس هستند!؟ به معنی واقعی کلمه مستند "من یک روحانی هستم" یک کار ساده از چند جوان تازه کار است که {احتمالا"} به دلیل خانم بودن شان، به غایت محافظه کارانه و با احتیاط ساخته شده است.

 

حالا چطور می شود دولت بعد از دو ماه از ساخته شدن و پخش مستندی جوانانه، ناگهان رگ غیرتش باد می کند و سخنگو را بعد جلسه ی رسمی دولت وا می دارد درخواست تعقیب برای تعدادی جوان مستندساز صادر کند خدا عالم است!! همان زمان که در بخشنامه ای لازم الاجرا در شورای امنیت ملی، نقد توافق نامه ی ژنو را ممنوع اعلام کردند و مانع از طرح رسانه ای انتقادات شدند، باید می فهمیدیم این دولت نازک نارنجی حوصله ی شنیدن ندارد.

 

زمانی فکر کردم بیان این اتهام که منتقدین "قلیلی بی سواد مزدور" هستند را باید به حساب خبط زبان و عصبانیت لحظه ای گذاشت ولی ظاهرا" قصه ی تحقیر منتقدین سر دراز دارد و باید هر روز منتظر چشمه ی جدیدی از حملات دولت کم صبر به کسانی که متفاوت از دولت می اندیشند باشیم. چند روز پیش هم جناب دکتر روحانی در افتتاحیه نمایشگاه کتاب ضمن دروغگو، خیال پرداز و کوچک ذهن خواندن منتقدین افاضه فرمودند: "اگر انتقادی می شود باید با شناسنامه باشد. بگویند وابسته به کدام حزب و گروه هستند"!! انگار همه ی مردم عضو احزاب هستند یا مردم عادی حق حرف زدن ندارند!

 

نمی دانم دولتمردان چه غرضی از نوازش های مکرر منتقدین دارند؟! خوشبینانه این است فرض کنیم به دلیل بالا بودن میانگین سنی دولت حال و حوصله شان کم است! ولی ظاهرا داستان پیچیده تر از این حرف هاست! به نظر می رسد ناکامی های چند وقت اخیر در حوزه ی اقتصادی و تحقیرهای پی در پی گفتاری اجانب، دولت را به ایجاد جدل های کاذب انداخته تا با مظلوم نمایی باقی مانده ی یاران را همراه نماید!

 

 حال سوال اینجاست؛ اگر به زعم عالیجنابان، منتقدین اقلیتی بی سواد مزدور بی شناسنامه ی دروغگوی بی پشتوانه ی مردم هستند این حجم نگرانی بابت چیست؟؟ این حجم تعریض و کنایه و تحقیر و پرداختن ندارد! مگر تصورتان این نیست که حمد و ثناگویان تان به عدد خلق گسترده شده اند!، خب اجازه بدهید همین چند نفر اقلیت منتقد هم حرف بزنند!

 

 ********************************

 

البته برای نشان دادن حسن نیت خود، پیشنهادی کاربردی برای دولت این مشتاق انتقاد دارم:

 

پیشنهاد می دهم برای تسهیل امر مقدس انتقاد و تکریم منتقدین واقعی –که دولت علاقه ای شگرف به آن دارد- دولت محترم سازمانی عریض و طویل بنا کرده و چند ژنرال باتجربه ی در شرف بازنشستگی را مامور بررسی شرایط شخصی و حرف های منتقدین کند. طبیعتا این سازمان می تواند با چک کردن شناسنامه، سن و سواد افراد با کار دقیق امنیتی-سیاسی –که از علاقه ها و تخصص این دولت است- دروغ و وابستگی افراد را برملا ساخته، مجوز انتقاد سالم را صادر نماید! باشد تا زین پس هیچ حرف بی ربطی زده نشده، خاطری مکدر نشده و دولت محترم در انجام منویات خود آزاد آزاد آزاد باشد!